Dit jaar viert Stichting Leergeld Amersfoort haar derde lustrum. Op 29 maart 2006 tekenden de eerste bestuursleden de statuten bij notaris Vrielink als waarnemer van notaris Beens. Tijd voor een terugblik naar het prille begin.
De aanstichter
“Robert Hanrath, destijds directeur van Leergeld Nederland, was de grote man achter het opzetten van de lokale stichtingen Leergeld”, vertelt Egbert Boerma, een van de eerste bestuursleden van Leergeld Amersfoort en nog altijd voorzitter van de stichting. “Overal boorde hij zijn netwerk aan, verzamelde wat mensen, legde gepassioneerd uit dat het te gek voor woorden was dat kinderen niet konden meedoen in onze welvaartsmaatschappij en riep op om lokaal een stichting Leergeld op te richten. Robert bleef er net zo lang bij, totdat hij zeker wist dat het initiatief tot oprichting ook werd genomen. En dan vertrok hij weer naar een volgende gemeente. Mijn inschatting is dat hij op die manier aan de wieg heeft gestaan van zeker vijftig tot zestig lokale stichtingen!”
“Robert kende medeoprichter Ed Nefkens persoonlijk en zo ging in Amersfoort het balletje rollen”, vervolgt Egbert. “Bijzonder was dat de werkgever van Robert Hanrath hem gedeeltelijk had vrijgesteld voor dit werk voor Leergeld, maar daarvan in de openbaarheid niets wilde weten. Bovendien kreeg elke stichting kreeg twee jaar lang 2.500 euro startgeld van ‘de anonieme gever’. Een mooie start!”
Er was nog niets geregeld
Medebestuurslid van het eerste uur Jan Schurings herinnert zich de beginperiode ook nog goed. “Ed Nefkens benaderde mij omdat we elkaar al uit het netwerk kenden. Samen met Egbert Boerma en enkele anderen zijn we toen gestart om Leergeld ook in Amersfoort op te tuigen ten behoeve van kinderen uit armoedegezinnen.” Jan vervolgt enthousiast: “Er was niks, we moesten alles zelf uitvinden. Na een jaar ging het wat lopen, steeg de bekendheid iets, was er een paar duizend euro en konden we de eerste kinderen concreet helpen. Het kreeg echt een vlucht na circa drie jaar, toen het Project Schooltas bij de gemeente werd stopgezet en tegelijkertijd de economie terug begon te lopen.” Jan weet nog precies het moment dat het toenmalige bestuur echt voelde dat ze op een zinvol spoor zaten. “Dit was toen de gemeente formeel subsidie aan Leergeld ging verstrekken. Toen kregen we echt bestaansrecht, konden we impact gaan maken.”
Egbert vertelt over de bewuste commissievergadering waarin de gemeente Project Schooltas besprak: “De gemeente wilde van die regeling af, want die kostte qua uitvoering bijna net zoveel als het subsidiebedrag dat daadwerkelijk werd besteed. De partijen werden het niet eens en Peter en ik keken elkaar aan. We begrepen zonder iets te zeggen wat we moesten doen. Ik vroeg aan het einde van de bijeenkomst nog even het woord en heb toen gezegd dat als de raad wilde dat deze kinderen zouden worden geholpen zonder het dubbele budget aan overhead te besteden, er maar een oplossing was: geef Leergeld het budget voor de echte hulp en wij gaan de doelgroep zonder kosten bereiken en ondersteunen. Zo is het gegaan en bleven de gemeente en Leergeld partner in het bestrijden van armoede onder kinderen.”
Peter Coenen was destijds vanuit de gemeente betrokken bij de start van Leergeld in Amersfoort. “Ik werkte toen bij de afdeling Sociale Zekerheid en met elkaar zijn we op zoek gegaan naar geld en naar hoe we de organisatie moesten inrichten. Samen met vertegenwoordigers vanuit het bedrijfsleven, de kerken en het onderwijs. De doelstelling van Leergeld sprak iedereen enorm aan.”
Van lunchvergaderingen naar ontbijtsessies
“De eerste twee jaar hebben we vergaderd in het kantoor van Jan Schurings, toen partner bij notariskantoor VBC (Veldhuizen, Beens en Van de Castel). Op die manier hielp zijn kantoor ook bij de oprichting van Leergeld Amersfoort. Toen we eenmaal operationeel waren, vergaderden we tijdens lunchtijd bij Ed Nefkens op kantoor. Ed zorgde altijd voor een smakelijke lunch, dat was ook een fijne bijdrage”, vertelt Egbert lachend. “Toen Ed stopte met zijn werk als makelaar gingen de lunchbijeenkomsten naar het Corderius. Zo droeg de school, mijn werkplek, een steentje bij. Later hebben we als bestuur de lunchbijeenkomsten omgezet naar ochtendsessies: elke derde donderdag van de maand van acht uur tot half tien ‘s morgens. Aanvankelijk nog met een croissantje erbij, maar gaandeweg werd dat alleen koffie. En zo vergaderen we nu nog steeds als bestuur.”
Coördinatoren
De dagelijkse werkzaamheden worden uitgevoerd door coördinatoren. Deze Leergeld-medewerkers zijn het eerste aanspreekpunt voor onze doelgroep. Zij zorgen ervoor dat aanmeldingen worden verwerkt, intermediairs worden ingepland, betalingen worden uitgevoerd en nog veel meer. De coördinatoren zijn de spil van de Leergeld-organisatie. Egbert: “De eerste coördinator van onze stichting was Ton van Gaal, oud-docent van het Vakcollege. Maria van der Meer, de enige vrouwelijke medeoprichter van onze stichting, was daar directeur. Ton heeft echt veel dingen moeten uitvogelen en had een groot hart voor de doelgroep; hij was een zeer gepassioneerde Leergelder. Na vier jaar is hij is opgevolgd door Carin de Backker, die ruim tien jaar bij ons heeft gewerkt. Inmiddels hebben we een coördinatorenteam van drie personen.”
Vijftien jaar verder
Na vijftien jaar staat Leergeld Amersfoort als organisatie goed op de kaart en helpt de stichting jaarlijks een paar duizend kinderen met allerlei praktische ondersteuning. Zoals het betalen van schoolgeld en leermaterialen, zorgen voor deelname aan schoolreisjes, verstrekken van laptops voor kinderen op de middelbare school, aanbieden van fietsen en ondersteunen met huiswerkbegeleiding. Een resultaat waar de oprichters trots op zijn. Jan vat het mooi samen: “Je helpt zo toch een klein beetje mee aan een beter Nederland, dat vind ik mooi.” Peter sluit daarbij aan: “Ik ben trots hoe we als stichting met veel inzet en deskundigheid kinderen helpen. En dat Leergeld Amersfoort wordt gezien en gehoord in de stad. Het is een open deur, maar ik wens dat Leergeld ooit niet meer nodig zal zijn.”