Voor veel kinderen is het meedoen aan activiteiten op school en daarbuiten geen vanzelfsprekendheid. In Amersfoort groeien zo’n 4.500 kinderen op in armoede. Sinds 2006 steunt Leergeld Amersfoort gezinnen met schoolgaande kinderen onder het motto: iedereen mag meedoen, want nu meedoen is straks meetellen. Hoe komen gezinnen bij Leergeld terecht en wat is de rol van de coördinator? Een kijkje in de keuken.
“Veel ouders weten de weg naar ons te vinden. Ze bellen of vullen het formulier in op de website”, vertelt Carin de Backker. Zij is sinds oktober 2010 coördinator bij Leergeld en het eerste aanspreekpunt voor gezinnen. “Ouders worden vaak doorverwezen via allerhande instellingen die zich inzetten voor armoedebestrijding, zoals basisscholen, middelbare scholen, gemeente, NVA, wijkteams en de voedselbank.”
Eerste aanspreekpunt
Als coördinator bepaalt Carin op basis van de algemene criteria (inkomen, gezinssituatie, leeftijd van de kinderen en woonplaats) of ouders in aanmerking komen voor steun. Na deze eerste beoordeling, krijgt het gezin bezoek aan huis van een goed opgeleide, ervaren intermediair. De intermediair gaat uitgebreid in gesprek met het gezin, inventariseert de hulpbehoefte en toetst de inkomens- en (eventuele) schuldensituatie. “Dit is de eerste selectie”, zegt Carin. “Sinds kort vindt een herbeoordeling plaats. De gezinssituatie kan immers veranderen. De intermediair gaat na twee jaar opnieuw op huisbezoek en beoordeelt of nog steeds aan alle basiscriteria wordt voldaan.”
Verantwoordelijk werk
Carin is samen met Henk Pijper (sinds september de tweede coördinator) eindverantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken. Van eerste beoordeling tot en met de betalingen. Henk richt zich voornamelijk op de contacten met gemeente en partners en het project huiswerkbegeleiding. Carin is contactpersoon voor de ouders. Dat is verantwoordelijk werk. Gaat het altijd goed? “De meeste gezinnen voldoen aan de criteria en krijgen steun in de vorm van een laptop, fiets, rugzak of betaling van schoolgeld, excursies of schoolreisjes. Het komt een enkele keer voor dat iemand geen recht heeft op hulp. Uit frustratie kunnen de emoties soms hoog oplopen. Ik heb geleerd om hiermee om te gaan. Afwijzingen zijn vrijwel altijd op basis van een te hoog salaris of niet opgegeven inkomsten. Je moet ergens een grens trekken, anders gaat dit ten koste van gezinnen die het keihard nodig hebben.”
Dankbaar
Na acht jaar is Carin onverminderd gemotiveerd. “Het voelt goed om van betekenis te kunnen zijn. Het is heel dankbaar werk. Wat nooit went zijn de vaak schrijnende verhalen en moeilijke situaties waarin gezinnen kunnen belanden.” De dankbaarheid van ouders is vaak heel groot en die tonen ze soms op onverwachte momenten. Carin: “Heel recent nog, vlak voor de Kerst, zat mijn brievenbus heel vol. Mijn man maakte die leeg en kwam de kamer in met een grote doos Merci-chocolade met een heel lieve brief erbij. Van een ouder. Dan springen de tranen in je ogen. Dat vind ik heel bijzonder. Ik maak ook vaker mee dat ouders ergens van af zien, terwijl ze dat echt goed kunnen gebruiken. Ze zeggen dan: een ander heeft het harder nodig dan ik. We lossen het zelf wel op.” Deze voorbeelden typeren ook de bescheiden en betrokken coördinator van Leergeld. Ze treedt niet graag op de voorgrond, of zoals ze het zelf zegt: “laat mij maar in de keuken.” Daar ligt haar grote kracht. Bij het verantwoordelijke werk achter de schermen.
Bijschrift foto: Leergeldcoördinatoren Carin de Backker en Henk Pijper (foto: Peter Putters)
